یک روز تمام هم وغم من مملکت بودواسلام و جوانان و... امروز چنان گرفتار زرق و برق و پول و دنیا شده ام که هیچ شباهتی به آن جوان دیروز ندارم قادر به درک آن روز ها نیستم راستش اینقدر بدشده ام که نمیتوانم به آن روزها فکر کنم ای خدا به فریادم برس خیلی از توودوستا ن تو فاصله گرفته ام فاصله ی من وتو چطوری کم میشه؟بادعا با ادا با زر ؛ زور یا تزویر؟ من هیچکدام از اینهارو ندارم وبلد نیستم توخودت دستمو بگیر ونجاتم بده  خدایاخدایاچی بگم چی بنویسم؟کمکم کن من دارم غرق میشم !

 شهدا کسانی نبودند که بصورت تصادفی و اتفاقی شهید شده باشنداینها از قبل انتخاب شده و ساخته شده برای شهادت بوده اند.و زندگینامه این عزیزان دلیل محکمی بر این ادعاست... بیاییم زندگینامه ی شهدارا دوباره بخوانیم .و بقول سهراب چشمها راباید شست  دلها را هم باید شست و از تمام متعلقات دنیا پاک کردو طور دیگر باید دید و بیاییم چند صباح دیگر از عمرمانرا با انس با شهداسپری کنیم . وای برمن! آنها چه کردند! شاید کسانی از ماکه در گمراهی بسر می برند و در عالم بی خبری غوطه ورند تا بحال یک زندگی نامه و یک وصیت نامه شهید را به دقت مطالعه نکرده اند .چقدر دنیا و زرق وبرق آن ما را از آخرتمان دور کرده!شهدا چراغهایی تا ابد مشعشع هستندکه دست مارا دراین دنیا می گیرند و از ظلمات بسوی نور راهنمایی می کنندو با این زبان الکن و بیان ناقص میگویم:شهدا ماراببخشید.شهدا ماراحلال کنید.شما هرچه داشتید و عزیزترین سرمایه تان که جانتان بود رادر راه خدا خالصانه تقدیم کردید و لی ما حاضر نیستیم دستی برسر یتیمی بکشیم و تا بحال جویای حال یک فرزند شهید نشده ایم !!!

حالا که خدا به من وتو عمری دوباره داده که شب قدر دیگری را تجربه کنیم .چه دعایی بکنیم که بهترین دعا باشد و در برگیرنده تمام حاجات باشدادامه مطلب...

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » پوریا گلی ( یکشنبه 88/6/22 :: ساعت 12:0 صبح )